بسم الله

سلام

الان دو روز از انتخابات و یک روز از اعلام نتایج میگذره!و من آروم آروم دارم هوشیاری خودم رو به دست میارم!در تمام این ساعاتی که گذشت با خودم کلنجار میرفتم که عصبانیت خودم رو کنترل کنم!با هیچ کس حرف نمیزدم تا مبادا عصبانیتم را سر بی گناهی اش خالی کنم!پیامک هایی که میامد بر عصبانیتم می افزود!"ما اهل کوفه هستیم..."،"آغاز 8 سال دفاع مقدس..."...

و بالاخره اولین پیامی که زخم درونم را قدری التیام بخشید:"بخشی از سخنان شهید عبدالحمیدرحیمی:«هروقت که از اخبار کشور،چیزهایی را میشنوم و ناراحت میشوم،یک لحظه که فکر میکنم سایه ی ولی فقیه بالای سرمان است،تمام غم و غصه ام فراموش میشود و خیلی زود میروم و سجده ی شکر به جا می آورم که اداره ی امور کشور به دست جانشین معصوم است.»

برخلاف همیشه به صحت و سقم پیام کاری نداشتم،از فرستنده تشکر کردم و چندبار دیگه جمله را خواندم!آخ که چه چسبید در آن اوضاع و احوال!فرستنده ی پیام هم که انگار حال مرا فهمیده بود در جهت التیام بیشتر گفت:«و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم...»

این حرفها خیلی بهترم کرد!پیامک ها تغییر موضع داده بودند!"آنقدر صلوات جلیل فرستادیم تا فضا روحانی شد!"،"پیامک کروبی به روحانی:نخواب حسن!خطرناکه حسن!"،"قالیباف:اتوبان امام علی،تونل توحید،تونل نیایش،پل صدر،دریاچه ی چیتگر تا اطلاع ثانوی تعطیله!اصلا اتوبان همت هم تعطیله!آشغالاتونم بدین روحانی ببره!"...

اما ناسزاها و شماتت های برخی این وسط واقعا روی اعصابم بود!همانهایی که عصبانیت خودشان را سر جبهه ی پایداری و جلیلی و علامه مصباح خالی کردن!طوری ما رو به باد فحش گرفته بودند که احساس شیطان اکبر بودن بهم دست داد!اگر به روحانی رای داده بودم اینقدر فحش نمیخوردم به خدا!بعضی ها هم یه کارایی میکننا!

قصد تکرار خزعبلاتشون رو ندارم!یه چیزی گفتن و جواب هم گرفتن!به ما چه؟!

طرفداران کاندید منتخب به خیابان ها آمدند و شادی کردند!حق هم داشتند،همانطور که ما حق داشتیم سال 88 از پیروزی نامزد مورد علاقه مان شاد باشیم!با این تفاوت که پیروزی را سال 88 به کام ما تلخ کردند.ولی ماطبق وظیفه ی شرعی و عقلی و عرفی(خلاصه هرجور که فکر کنی) به آنها تبریک گفتیم!

حالا میفهمم چرا شهید آوینی گفتن:"در جمهوری اسلامی همه آزادند جز بچه حزب اللهی ها!"

بهترین اتفاق دیشب پیام رهبری بود!مثل آبی که روی آتش بریزند آرام شدم!و در فضایی کاملا آرام تصمیم گرفتم وبلاگ بنویسم!

بالاخره بعد از مدتها بهانه ای برای وبلاگ نوشتن دستم اومد!
سعی کردم (و همچنان سعی میکنم)به اوضاع پیش آمده خوش بین باشم!و آنچه حافظه ام از سال 88 به یادم میاورد فراموش کنم!تا راحت تر با دولت جدید کنار بیایم.
(البته باید بگم این فراموشی مصلحتی و موقت است!هروقت لازم باشد یادمان می آید هرچه در 88 گذشت!)
خلاصه که طبق گفته ی رهبر عزیزم الان دیگه رقابت تموم شده و باید کمک کنیم رییس جمهور منتخب برای دست یافتن به آرمانهای نظام و انقلاب موفق باشه!
چیزی که الان مهمه تودهنی محکم ملت به آمریکا و ضدانقلابه! حضور 72 درصدیمون رو جشن میگیریم!و خدا رو از این بابت خاضعانه شکر میکنیم...

برای نامزد منتخب که الان دیگه رییس جمهور 77میلیون ایرانیه آرزوی موفقیت دارم!و میخوام بگم هواشو داریم!(به عبارتی حواسمون بهش هست...) :)
صمیمانه از شمایی که این متنو میخونید تقاضا دارم اشتباهاتم رو بهم گوشزد کنید،و نظراتتون رو مطرح بفرمایین.

والسلام ...