نیمه شعبان نزدیک است...

کانون مهدویت دانشگاه فردوسی مشهد برگزار میکند...

طرح "قدمی برای ظهور"

درصورت تمایل به آدرس زیر سر بزنید:

http://www.zohoor313.com

...

"ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة الا تخافوا و لا تحزنوا"

کار ما تازه شروع شده!دولت مشخص شد الحمدلله!ما باید جامعه را پیش ببریم!«ربوبیت الهی را مبنای کارمان قرار دهیم و استقامت کنیم،نگران و ناراحت نباشیم!»

«در ابتدای انقلاب ‏هر مسجد خودش کانون آزاد شدن ظرفیت ها بود و بعداً این نقش محوری مساجد کمرنگ شد. دلیل این کمرنگ شدن این بود که ‏گفتیم خب، یک تبلیغات اسلامی هست که این کارها را انجام می دهد. مثلا از کارهای دیگری که قبلاً دست جوانان بود و ما به ‏نهادهای دولتی سپردیم، کتابخانه ها، مسائلی مانند محرم و صفر و از این قبیل را می توانیم نام ببریم.‏»

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

این از این!و اما نکته ی دیگه ای که میخوام مطرح کنم راجع به ادعای کسی است که اخیرا در فیس بوک گفته تنها نایب امام در فیس بوکه!!:o

عزیزان! امام مهدی نائب خاص ندارد
به دنبال ادعای فردی به عنوان پسر سوم یمانی(و از نواده های زید فرزند امام سجاد) و تنها نمایندهی امام در
فضای مجازی بر آن شدیم که در مورد این که امام هیچ نائب خاصی ندارد و با کسی قرار ملاقات ندارد
توضیحی دهیم؛ هر چند میدانیم که مردم دوره ی آخرالزمان بسیار فهیمتر از این هستند که ادعاهای او را
باور کنند.
علی بن سمری در سال 329 هجری دار فانی را وداع گفته است. (غیبت شیخ طوسی، ص 242 ) گروهی از
شیعیان پیش از وفاتش نزد وی جمع شدند و از او پرسیدند چه کسی پس از شما جانشینتان خواهد بود؟ آن
مرد بزرگ پاسخ داد:من مامور نشده ام در این باره به کسی وصیت و سفارش بکنم.(بحارالانوار، ج 51،ص
 360
بعد ایشان، توقیعی را که از جانب حضرت امام زمان (عج الله تعالی فرجه) در این مورد صادر شده بود به شیعیان
نشان داد. آنان از روی آن نامه نسخه برداری کردند که مضمون آن چنین است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای علی بن محمد سمری! خداوند، اجر برادرانت را در عزای تو عظیم گرداند. به درستی که تو تا شش روز
دیگر از دنیا میروی. پس به کارهای خود رسیدگی کن و به احدی وصیت مکن که پس از وفات، جانشین تو
شود. به تحقیق، دومین غیبت (غیبت کامل) واقع شده است. پس ظهوری نیست؛ مگر بعد از اذن خدای
عزّوجل و آن، بعد از مدتی طولانی ... خواهد بود. به زودی کسی که ادعای مشاهده میکند، نزد شیعیان من
میآید؛ بدانید کسی که پیش از خروج سفیانی و ندای آسمانی -دو علامتی که قبل از ظهور امام عصر (علیه
السلام) واقع شود- ادعای مشاهده کند، او دروغگو و افترا زننده است و لاحول و لاقوة إلا بالله العلی العظیم.
(کمال الدین، شیخ صدوق،ص 193)
شهید صدر میگوید:
مراد(از مدعی مشاهده)، ادعای انحرافی است که شخصی با ادعای مشاهده و ارتباط، بخواهد عقاید و نظر
خود را با نام پیامهای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به مردم القا کند.
برخی از صاحبنظران گفتهاند: مراد از تکذیب مدعی مشاهده، تکذیب مدعی ظهور است. بنابراین میتوان
دریافت که در روایت، صرف دیدار، منتفی نشده است و عالمان نیز نفی اصل دیدار را استفاده نکرده اند. به
علاوه، روایت، مدعی مشاهده را کذّاب میداند؛ حال اگر کسی امام را ببیند و به دیگران نگوید، تحت این
روایت قرار نمیگیرد؛ لذا اصل دیدار، امر ممکنی خواهد بود.
تکذیب مدعی مشاهده، در مواردی، عین لطف است، تا کسی نتواند با ادعای دروغین مشاهده و دیدار،
دیگران را بفریبد و آنان را متوجه خود کند و به نام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دکّانی باز کند و حرف-
های خود را از جانب امام به مردم بگوید.
جناب ابوالحسن سمری در روز ششم از دنیا رفت. (اعیان الشیعه، ج 4، جزء سوم، ص 21 ؛ قاموس الرجال، ج
 7، ص 51 )
نواب خاص امام قائم (علیه السلام) از شریف ترین مردان و پرهیزکارترین انسانهای عصر خویش و بسیار مورد
وثوق و اعتماد شیعیان بودند. پیروان حضرت در طول سالهای غیبت صغری، پرسشها و مشکلات خود را به
آن بزرگوار عرضه کردند و امام (علیه السلام) پاسخ خود را توسط آنان برای شیعیان می فرستادند. این چنین
ارتباط در آن زمان برای همه ممکن بود و حتی بعضی از افراد شایسته توانستند توسط نواب خاص به خدمت
امام شرفیاب شوند و به دیدار حضرت نایل گردند. کرامات و معجزاتی که از ناحیه امام زمان (علیه السلام) در این
دوره و به وسیله نایبان خاص بروز می کرد، شیعیان را نسبت به آنان مطمئنتر و پیروی از مکتب اسلام را

میسرتر می ساخت. مرحوم شیخ طوسی در کتاب احتجاج می نویسد: هیچ کدام از نایبان خاص امام (علیه
السلام) به نیابت برنخاستند، مگر آن که فرمان صریحی از سوی امام (علیه السلام) دریافت کرده باشند، و نیز با
تعیین و نصب و معرفی نایب قبلی، شیعه نیز گفتار هیچ کس را نپذیرفت. بعد از بروز نشانه و معجزه ای به
دست هر یک از آنان از طرف امام زمان (علیه السلام) که بر راستی گفتار و درستی نیابتشان دلالت می کرد
 (بحارالانوار، ج 51 ،ص 362 )
با پایان یافتن دوره غیبت صغری، غیبت کبری شروع می شود و از آن زمان تا کنون ادامه دارد. مردم در
دوران غیبت صغری می توانستند پاسخ مسایل خویش را از حضرت قائم (علیه السلام) توسط نواب خاصش
دریافت دارند. اما از آن زمان به بعد ممکن نیست، بلکه مردم باید مسایل مورد نظر خورد را با نواب عام آن
بزرگوار در میان بگذارند و آنان از پیروان صادق و راهیان حق اند و به حکم تخصصی که دارند و نیز بنا به
روایاتی که آورده شده است و حجت می باشد به استناد آن پاسخ خود را خواهند گرفت. مرحوم کشی می-
نویسد: امام زمان (علیه السلام) توقیعی را صادر کردند و در آن فرمودند: عذر و بهانه ای برای هیچ کسی از
دوستان ما در تشکیک نسبت به آنچه افراد مورد اطمینان از ما نقل می نمایند نیست. اینان بدانند که ما
 اسرار خود را به آنان واگذار کردیم و به ایشان دادیم. (بحارالانوار، ج 51 ، ص 362 )
مرحوم شیخ طوسی، شیخ صدوق و شیخ طبرسی از اسحاق بن عمار نقل می نمایند که او گفت: مولایمان
حضرت مهدی (علیه السلام) در مورد وظایف شیعیان در زمان غیبت فرمودند: هر گاه حوادث و پیشامدهایی که
برای شما واقع شود به روایت کنندگان حدیث ما مراجعه کنید، که آنان حجت من بر شما هستند و من حجت
خدا بر آنان می باشم. (المهدی،ص 182 و 183 )

مرحوم طبرسی در کتاب احتجاج خود را از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که حضرت ضمن حدیثی می
فرماید: هر یک از فقها که مراقب نفس و نگهبان دین و مخالف هوا و هوس و مطیع فرمان مولایش -یعنی ائمه
اطهار (علیهم السلام)- باشد، بر همه مردم و شیعیان لازم است که از او تقلید کنند. (المهدی،ص 182 و 183)
بدین وسیله امور همه مسلمانان در دوره غیبت کبری به دست ولی فقیه قرار گرفته است که باید با نظر او
تمام کارها انجام گیرند و به جریان افتند. اگر چه منصب فتوا و قضاوت و حکم برای فقها از پیش توسط
معصومان (علیهم السلام) قرار داده شده بود، ولی رسمیت مرجعیت و زعامت فقهای اسلام از این تاریخ عملی
است و تا ظهور حضرت امام زمان (علیه السلام) ادامه خواهد داشت. بر همگان فرض است که در امور خود به
احکام و دستورات ولی فقیه رجوع کنند و از او اطاعت نمایند.
برگرفته از جمعی از محققین مرکز تخصصی مهدویت، آفتاب مهر(پرسش و پاسخ مهدوی)، بنیاد
فرهنگی حضرت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه) تهران، ، ج 1، پرسش 49 و عبدالله طاهر خانی،
برگزیدگان حضرت مهدی، بنیاد بعثت، ص 61 تا 64.

پ ن:مطالب بخش اول که داخل «» نوشته بودم صحبت های سعید جلیلی در ستادش بعد از اعلام نتیجه ی انتخابات بود.

بسم الله

سلام

الان دو روز از انتخابات و یک روز از اعلام نتایج میگذره!و من آروم آروم دارم هوشیاری خودم رو به دست میارم!در تمام این ساعاتی که گذشت با خودم کلنجار میرفتم که عصبانیت خودم رو کنترل کنم!با هیچ کس حرف نمیزدم تا مبادا عصبانیتم را سر بی گناهی اش خالی کنم!پیامک هایی که میامد بر عصبانیتم می افزود!"ما اهل کوفه هستیم..."،"آغاز 8 سال دفاع مقدس..."...

و بالاخره اولین پیامی که زخم درونم را قدری التیام بخشید:"بخشی از سخنان شهید عبدالحمیدرحیمی:«هروقت که از اخبار کشور،چیزهایی را میشنوم و ناراحت میشوم،یک لحظه که فکر میکنم سایه ی ولی فقیه بالای سرمان است،تمام غم و غصه ام فراموش میشود و خیلی زود میروم و سجده ی شکر به جا می آورم که اداره ی امور کشور به دست جانشین معصوم است.»

برخلاف همیشه به صحت و سقم پیام کاری نداشتم،از فرستنده تشکر کردم و چندبار دیگه جمله را خواندم!آخ که چه چسبید در آن اوضاع و احوال!فرستنده ی پیام هم که انگار حال مرا فهمیده بود در جهت التیام بیشتر گفت:«و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم...»

این حرفها خیلی بهترم کرد!پیامک ها تغییر موضع داده بودند!"آنقدر صلوات جلیل فرستادیم تا فضا روحانی شد!"،"پیامک کروبی به روحانی:نخواب حسن!خطرناکه حسن!"،"قالیباف:اتوبان امام علی،تونل توحید،تونل نیایش،پل صدر،دریاچه ی چیتگر تا اطلاع ثانوی تعطیله!اصلا اتوبان همت هم تعطیله!آشغالاتونم بدین روحانی ببره!"...

اما ناسزاها و شماتت های برخی این وسط واقعا روی اعصابم بود!همانهایی که عصبانیت خودشان را سر جبهه ی پایداری و جلیلی و علامه مصباح خالی کردن!طوری ما رو به باد فحش گرفته بودند که احساس شیطان اکبر بودن بهم دست داد!اگر به روحانی رای داده بودم اینقدر فحش نمیخوردم به خدا!بعضی ها هم یه کارایی میکننا!

قصد تکرار خزعبلاتشون رو ندارم!یه چیزی گفتن و جواب هم گرفتن!به ما چه؟!

طرفداران کاندید منتخب به خیابان ها آمدند و شادی کردند!حق هم داشتند،همانطور که ما حق داشتیم سال 88 از پیروزی نامزد مورد علاقه مان شاد باشیم!با این تفاوت که پیروزی را سال 88 به کام ما تلخ کردند.ولی ماطبق وظیفه ی شرعی و عقلی و عرفی(خلاصه هرجور که فکر کنی) به آنها تبریک گفتیم!

حالا میفهمم چرا شهید آوینی گفتن:"در جمهوری اسلامی همه آزادند جز بچه حزب اللهی ها!"

بهترین اتفاق دیشب پیام رهبری بود!مثل آبی که روی آتش بریزند آرام شدم!و در فضایی کاملا آرام تصمیم گرفتم وبلاگ بنویسم!

بالاخره بعد از مدتها بهانه ای برای وبلاگ نوشتن دستم اومد!
سعی کردم (و همچنان سعی میکنم)به اوضاع پیش آمده خوش بین باشم!و آنچه حافظه ام از سال 88 به یادم میاورد فراموش کنم!تا راحت تر با دولت جدید کنار بیایم.
(البته باید بگم این فراموشی مصلحتی و موقت است!هروقت لازم باشد یادمان می آید هرچه در 88 گذشت!)
خلاصه که طبق گفته ی رهبر عزیزم الان دیگه رقابت تموم شده و باید کمک کنیم رییس جمهور منتخب برای دست یافتن به آرمانهای نظام و انقلاب موفق باشه!
چیزی که الان مهمه تودهنی محکم ملت به آمریکا و ضدانقلابه! حضور 72 درصدیمون رو جشن میگیریم!و خدا رو از این بابت خاضعانه شکر میکنیم...

برای نامزد منتخب که الان دیگه رییس جمهور 77میلیون ایرانیه آرزوی موفقیت دارم!و میخوام بگم هواشو داریم!(به عبارتی حواسمون بهش هست...) :)
صمیمانه از شمایی که این متنو میخونید تقاضا دارم اشتباهاتم رو بهم گوشزد کنید،و نظراتتون رو مطرح بفرمایین.

والسلام ...