دلنوشته

تجربه ای اینچنین...

من تصمیم خودم را گرفته ام!مدتهاست...
امشب هم مثل همیشه ای که با خدا حرف میزنم فقط یک دعا میکنم!اصلا مگر مهمتر از این دعا، خواسته ی دیگری هم دارم؟
سعی نکن متقاعدم کنی!من خودم بارها تلاش کرده ام که خودم را قانع کنم ولی نشد...پیش خودم گفتم مگر بد است اینچنین دعا کنم:
«خدایا در راس حاجاتم ظهور مولای مهربانم است،خدایا ظهورش را برسان/خدایا فلانی بیمار است،او و همه ی بیماران را به حق این شب عزیز و مولودش شفا بده/خدای مهربانم آقای ایکس و خانوم ایگرگ التماس دعا دارند،حاجاتشان را برآورده کن/فلانی عروس خوب میخواهد/ بهمانی گیر جهیزیه ی دخترش است/ای خدای بزرگ به بی بچه ها و بی خونه ها بچه و خونه بده/خدایا زمینه ی ازدواج جوونها رو فراهم کن،همه ی جوون ها و البته بنده ی حقیر،اگر صلاح میدونی!...و خدایا باز هم ظهور مولام،ظهور مولام،ظهور مولام!»

ولی نشد!هربارآمدم دعا کنم وقتی خواستم بعد از ظهور آقام خواسته های دیگه رو مطرح کنم،پیش خودم گفتم :فکر کن همه ی مریضا شفا پیداکردند، فکر کن همه ی جوونا ازدواج کردند و خوشبخت هم شدند، فکر کن هر ملتمس دعایی به حاجاتش رسید،اصلا هیچکسی نبود که بی بچه و بی خونه و خلاصه همه چی اکی شد ولی ...ولی هنوز امام زمانت پشت پرده ی غیبته!ببین قبول داری که قطعا با دعای امام زمان همه ی اون مشکلات حل شدن!ولی به خاطر من و تو!(اصلا تو خوب، فقط به خاطر گناهای من)امام زمانم غایبه!

هزار و یک جور فکر دیگه به سراغم میان و اصلا انگار نمیتونم دعای دیگه ای بکنم؛هوای دلم ابری میشود؛ اللهم عجل لولیک الفرج
 اللهم عجل لولیک الفرج
 اللهم عجل لولیک الفرج
  اللهم عجل لولیک الفرج...حالا دیگر چشمانم بارانی شده...اللهم عجل لولیک الفرج... اللهم عجل لولیک الفرج ...احساس میکنم امامم،مونس دلسوز و پدر مهربانم به جای همه ی دعاهای نگفته ام آمین میگوید...قطعا امام زمان برایم دعا کند بهتر از خودم است...حالا به قلبم که نگاه میکنم میبینم واقعا حاجت دیگه ای ندارم...فقط مولایم را میخوانم،فقط مولایم را میخواهم...
اللهم عجل لولیک الفرج

تو هم بیا با من یک امشب را اینچنین تجربه کن...